οροσειράς είναι το βουνό Μαυροβούνι με υψόμετρο 1179μ. Στα Κρούσσια έχει τις πηγές του ο ποταμός Γαλλικός, γνωστός από την αρχαιότητα ως Εχέδωρος καθώς και για τα ψήγματα χρυσού που υπήρχαν στην άμμο της κοίτης του.
Η διαδρομή μας κινείται στην περιοχή του χωριού Ποντοκερασιά. Το όνομά του το πήρε από τους Πόντιους κατοίκους του, που εγκαταστάθηκαν το 1920 – 1922 από τις περιοχές του Καυκάσου, της Τραπεζούντας και της Κερασούντας, και τις πολλές κερασιές που καλλιεργούσαν. Το παλιό όνομα του χωριού ήταν Παπράτ που σημαίνει «φτέρη» από τις πολλές που φύονται μέχρι σήμερα. Οι κάτοικοί του ασχολούνται κυρίως με την υλοτομία και λιγότερο με τη γεωργία. Βρισκόμαστε σε απόσταση 3 χλμ. από την Ποντοκερασιά πάνω στον αυχένα του βουνού, όπου είναι κτισμένο και το ξενοδοχείο «Κρούσια». Η διαδρομή μας ακολουθεί την άσφαλτο για λίγο και συνεχίζει σε χωματόδρομο με μαλακό κοκκινόχωμα που περνά μέσα από δάσος με βελανιδιές, γαύρο και φλαμουριές. Αριστερά είναι ο νομός Σερρών και αντικρίζουμε τη λίμνη Κερκίνη και τα χωριά Λιθότοπο, Χείμαρρο και Ζευγολατιό. Η πηγή που υπάρχει στη διαδρομή ανεφοδιάζει τα παγούρια μας. Το Μαυροβούνι υλοτομείται συστηματικά από πολύ παλιά και οι διάφοροι χωματόδρομοι φέρουν τα ονόματα υλοτόμων. Ακόμα υπάρχουν πολλά τοπωνύμια που συνδέονται με τοπικές ιστορίες. Έτσι λοιπόν ο δρόμος που ακολουθούμε είναι του Λαζαρίδη, υλοτόμου, και οδηγεί σε αυχένα που αριστερά πάει για Ασπρόχωμα, Ριζανά και Σέρρες και δεξιά μας βγάζει στην Ποντοκερασιά. Συνεχίζουμε το χωματόδρομο που οδηγεί στο χωριό Ελληνικό και σε λίγο συναντάμε την τοποθεσία Σταυρά, που έχει μνημείο πεσόντων από τους Γερμανούς. Συναντάμε διάφορες διασταυρώσεις, τις οποίες δεν ακολουθούμε. Σε λίγο έχουμε πανοραμική θέα του χωριού και του Βαλκανικού Βοτανικού Κήπου Κρουσσίων. Αφήνουμε τον κεντρικό χωματόδρομο που οδηγεί στο χωριό Ελληνικό και μπαίνουμε σε δευτερεύοντα ασαφή χωματόδρομο. Η βλάστηση είναι πια πιο χαμηλή αλλά οργιώδης. Η τοποθεσία εδώ έχει πάλι το όνομα υλοτόμου και ονομάζεται Τζαμαλούκα. Στην περιοχή που κινούμαστε κάνουν την εμφάνισή τους και σπαρμένα χωράφια με σιτηρά, αφού η δεύτερη σε σημαντικότητα ασχολία των κατοίκων είναι η γεωργία. Ο χωματόδρομος που ακολουθούμε καλυτερεύει στη συνέχεια και ήταν αυτός που έπαιρναν παλιότερα οι κάτοικοι της Ποντοκερασιάς για να πάνε στο Κιλκίς. Οδηγεί στο Παρόχθιο, ένα μικρό οικισμό δίπλα σε ρέμα. Ο παλιός αυτός δρόμος είχε στρωθεί με πέτρες και οι ντόπιοι τον έλεγαν το «Καλντερίμ». Σήμερα συναντάμε σε κάποια σημεία απομεινάρια του. Μεγάλη πιθανότητα έχουμε να συναντήσουμε λαγούς και χελώνες, που λόγο του ανάγλυφου της περιοχής – ρέματα με νερό – είναι στις προτιμήσεις τους.
Σε λίγο αφήνουμε τον παλιό χωματόδρομο για να βγούμε στη νέα ασφάλτινη διαδρομή Ποντοκερασιάς – Κιλκίς. Παίρνουμε την κατεύθυνση προς τα δεξιά και σε λίγο φτάνουμε στην είσοδο του Βαλκανικού Βοτανικού Κήπου Κρουσσίων, που έχει έκταση 310 στρέμματα. Η ξενάγηση στον Κήπο παρουσιάζει ιδιαίτερο ενδιαφέρον. Είναι χωρισμένος σε περιοχές ανάλογα με τα φυτά που παρουσιάζονται. Έτσι υπάρχει ο βραχόκηπος, ο φαρμακευτικός κήπος, ο παραθαλάσσιος, τα υδροχαρή φυτά, τα αρωματικά, τα (υπ-) αλπικά, τα μεσογειακά, τα καλλωπιστικά, τα σημαντικά ενδημικά κ.ά. Τα φυτά που παρουσιάζονται συλλέγονται από το φυσικό τους περιβάλλον, πολλαπλασιάζονται στο Εργαστήριο Προστασίας και Αξιοποίησης Αυτοφυών και Ανθοκομικών Ειδών του Εθνικού Ιδρύματος Αγροτικής Έρευνας που εδρεύει στη Θέρμη της Θεσσαλονίκης και μεταφυτεύονται στο Κήπο Κρουσσίων. Οι διαφορετικές διαδρομές περιήγησης καθώς και οι πινακίδες πληροφόρησης μας βοηθούν να ανακαλύψουμε τα μυστικά των φυτών. Βγαίνουμε ξανά στην άσφαλτο που οδηγεί στην Ποντοκερασιά. Η διαδρομή μας ανεβαίνει στον κατάφυτο λόφο που υψώνεται απέναντι από τον Κήπο. Από την πλευρά του λόφου που ανηφορίζουμε, δεν έχουμε καθόλου ορατότητα προς την περιοχή της Ποντοκερασιάς. Είμαστε «βυθισμένοι» στον «κόσμο της βελανιδιάς».
Πηγή: Περιφερειακή Ενότητα Κιλκίς (πρώην Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση Κιλκίς)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου