Να τι πρέπει να κάνετε αν και το δικό σας παιδάκι μοιράζει απλόχερα... δαγκωματιές.
Της Έλενας Γεμελιάρη με τη συνεργασία της Αφροδίτης-Λυδίας Χ. Κατσίβα, κλινική ψυχολόγος-οικογενειακή ψυχοθεραπεύτρια.
Όσο δυσάρεστο και ανησυχητικό κι αν είναι το θέαμα του παιδιού σας να δαγκώνει κάποιο άλλο παιδάκι ή εσάς πάνω στο θυμό του, έχετε υπόψη πως αυτού του είδους η επιθετική συμπεριφορά είναι φυσιολογικό κομμάτι της ανάπτυξής του. Θυμό άλλωστε βιώνει το παιδί από πολύ νωρίς:
- Ως βρέφος θυμώνει όταν οι επιθυμίες του δεν ικανοποιούνται αμέσως και έχει την τάση να αντιδρά επιθετικά.
- Μέχρι 2 ετών το συγκεκριμένο συναίσθημα εκδηλώνεται αυτοκαταστροφικά (χτυπιέται στο πάτωμα, κρατά την αναπνοή του, τραβά τα μαλλιά του κ.λπ.).
- 2-3 ετών έχουμε να κάνουμε με εχθρική-εκδικητική συμπεριφορά που "έχει στόχο" κυρίως τους γονείς.
- 3-4 ετών το παιδί δαγκώνει κυρίως αδερφάκια, φίλους, συμμαθητές, ενώ αργότερα το φαινόμενο αρχίζει να υποχωρεί. Αυτό βέβαια δεν σημαίνει πως θα παρακολουθείτε με σταυρωμένα χέρια αυτήν την… ανάρμοστη συμπεριφορά του παιδιού σας.
Αναζητώντας τις αιτίες
Υπάρχουν δύο βασικοί λόγοι για τους οποίους ένα παιδί δαγκώνει ακόμα και τα πιο αγαπημένα του πρόσωπα:
- Θέλει να διεκδικήσει κάτι το οποίο αισθάνεται ότι του ανήκει ή κάποιος το ενοχλεί. Επειδή όμως οι γλωσσικές του δεξιότητες δεν έχουν ακόμη αναπτυχθεί ώστε να ζητήσει αυτό που θέλει, σε συνδυασμό με το ότι είναι δύσκολο για ένα παιδί να μάθει να διεκδικεί, να κάνει υποχωρήσεις ή να είναι γενναιόδωρο, ασκεί φυσική βία για να αντιδράσει σε κάτι που δεν του αρέσει ή για να αποκτήσει αυτό που θέλει... εδώ και τώρα.
- Υιοθετεί την επιθετική συμπεριφορά του φίλου, του ξαδέρφου του ή κάποιου άλλου. Μη ξεχνάτε πως η μίμηση σε αυτήν την ηλικία είναι η "μητέρα της μάθησης".
Βάλτε ένα τέλος
Προσπαθήστε να περιορίσετε την επιθετικότητα του μικρού σας με τους εξής τρόπους:
- Πείτε σταθερά "όχι" ή "φτάνει" και μην ενδώσετε στην επιθυμία του αν κρίνετε πως δεν πρέπει. Μη φανείτε ελαστική ακόμα και αν το κάνει πρώτη φορά: Αν καταλάβει πως αυτός ο τρόπος "πιάνει", θα το χρησιμοποιεί συνέχεια και αργότερα δεν θα μπορείτε να περάσετε τα μηνύματα που επιθυμείτε.
- Βοηθήστε το να καταλάβει πως οι πράξεις του έχουν συνέπειες: Την επόμενη φορά που θα δαγκώσει, απομακρύνετέ το από την παρέα και αφήστε το να κοιτάζει τα παιδιά που παίζουν. Πείτε του πως μπορεί να συνεχίσει το παιχνίδι όταν νιώθει έτοιμο να παίξει χωρίς να ενοχλεί τα άλλα παιδιά.
- Ρωτήστε το ήρεμα τι προκάλεσε το ξέσπασμά του και πείτε του πως δεν προκαλούμε πόνο σε κάποιον.
- Φροντίστε να μην είστε εσείς οι ίδιοι επιθετικοί γιατί σας μιμείται.
- Ενθαρρύνετέ το να βρίσκει άλλους τρόπους για να εκδηλώνει τα συναισθήματά του (π.χ. να μιλάει ή να ζητά τη βοήθεια ενός μεγάλου).
- Επιβραβεύετε την καλή του συμπεριφορά. Έτσι το παιδί θα μάθει να επιδιώκει την προσοχή σας μέσα από πράξεις που δεν βλάπτουν κανέναν.
- Αποφεύγετε φράσεις του στιλ "Όταν δαγκώνεις δεν σ αγαπάω", "Είσαι κακό παιδί", γιατί το φοβίζουν, του προκαλούν ανασφάλεια και σιγά-σιγά καταγράφονται στη μνήμη του.
Ζητήστε τη συμβουλή ενός ειδικού αν το παιδί:
- Αρνείται ν ακούσει, να συνεργαστεί, γενικώς να επικοινωνήσει μαζί σας.
- Συνεχίζει την επιθετική συμπεριφορά (που εκτός από δαγκωματιές μπορεί να περιλαμβάνει και κλοτσιές, σπρωξιές, χειροδικίες γενικότερα) για μεγάλο χρονικό διάστημα.
- Διαπιστώνετε πως το παιδί μερικές φορές γίνεται επικίνδυνο και δυσκολεύεται να ελέγξει τον εαυτό του.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου